“De wereld zoals wij die kennen zal op zijn laatst in het jaar 6000 van de Joodse kalender eindigen. Er is niet veel tijd meer over. Volgens de Joodse kalender zijn we momenteel in het jaar 5783 sinds de schepping van de eerste mens. Dat laat ons 217 jaar over tot het jaar 6000, wanneer het messiaanse tijdperk begint.” Aldus Michael Selutin in Israel Today (10 juli 2023).
Selutin verwoordt hier de joodse kijk op de chronologie van de toekomst. Oftewel, het moment waarop de Messias zal komen en het messiaanse vrederijk (het duizendjarig rijk van Openbaring 20) van start zal gaan. Dat zal nog 217 jaar duren, want op 30 september 2240 eindigt het joodse jaar 6000.
Wat moet er de resterende 217 jaar nog gebeuren? Selutin: “ Waaruit bestaat dit werk, dat in de komende 217 jaar voltooid moet worden? Het bestaat uit de terugkeer van het Joodse volk naar God, de voorbereiding van Israël op de komst van de Messias, de bouw van de Derde Tempel. Kortom, Israël moet ‘een koninkrijk van priesters en een heilige natie’ zijn (Exodus 19:6).”
Waar komt het idee vandaan dat de Messias zal komen in het jaar 2240? Dat is gebaseerd op twee zaken: 1) de schepping vond plaats in het jaar 3760 voor Chr. en 2) de tijd tussen schepping en het duizendjarig rijk is gelijk aan 6000 jaar.
Laten we eens met het laatste beginnen. Is het een Bijbelse gedachte dat er 6000 jaar zal verlopen tussen schepping en wederkomst? Dit idee komt niet alleen voor in de Talmoed, maar vond ook ingang in het vroege christendom. Een bekend voorbeeld is de brief van Barnabas (geschreven rond het jaar 100), waarin deze passage is te vinden:
De sabbat wordt vermeld aan het begin van de schepping [aldus]: “En God maakte in zes dagen de werken van Zijn handen, en had ze voleindigd op de zevende dag, en daarop rustte Hij en heiligde die”. Let op, mijn kinderen, op de betekenis van deze uitdrukking “Hij voleindigde in zes dagen”. Dit houdt in dat de Heer alle dingen in zesduizend jaar zal afmaken, want een dag is bij Hem duizend jaar. En Hij getuigt zelf, zeggende: “Zie, een dag van de Heer zal zijn als duizend jaren”. Daarom, mijn kinderen, zullen over zes dagen, dat wil zeggen over zesduizend jaar, alle dingen voorbij zijn. “En Hij rustte op de zevende dag”. Dit betekent: wanneer Zijn Zoon, die [weer] komt, de tijd van de goddeloze zal teniet doen, en de goddelozen zal oordelen, en de zon en de maan en de sterren zal veranderen, dan zal Hij waarlijk rusten op de zevende dag.
Omdat het duizendjarig rijk wordt vergeleken met de sabbatsrust in Hebreeën 4:9, en omdat in 2 Petrus 3:8 wordt gezegd dat voor de Heer duizend jaar is als één dag (en één dag als duizend jaar), komt men tot de conclusie dat de wederkomst plaats zal vinden aan het eind van de zesde dag (of begin van de zevende), dat is na 6000 jaar. Eén van de bekendste wetenschappers aller tijden, Sir Isaac Newton (begin 18e eeuw) berekende op grond hiervan dat het einde van de wereld zou komen in het jaar 2060. Minder bekend is dat ook Maarten Luther hiervan overtuigd was en dacht dat de wederkomst in het jaar 2040 zou plaatsvinden. Later heeft hij dit trouwens weer losgelaten, want hij kwam erachter dat de “6000-jaar”-visie niet in de canonieke Bijbelboeken was terug te vinden. Dat is nu precies het kardinale punt. Om de tijd tot de wederkomst en het messiaanse vrederijk te bekijken als een werkweek van zes dagen (van 1000 jaar, in Gods ogen) is een mooie gedachte. En wie weet zal het best (ongeveer) blijken te kloppen, als de Heer eenmaal teruggekomen is. Maar dat neemt niet weg dat het idee op zichzelf niet is gebaseerd op de Bijbel. Het is waar dat de sabbat in de Bijbel symbolisch verwijst naar het duizendjarig rijk. Maar 2 Petrus 3:8 is niet bedoeld om een tijdsbepaling te geven. Integendeel, deze tekst geeft juist een verklaring van het ‘uitblijven’. Namelijk dat dit te maken heeft met Gods geduld met óns. Bovendien dat Hij boven het concept tijd staat (Hij is eeuwig), en dat wij mensen ons tijdbesef niet aan God kunnen opleggen.
Maar dat is de helft van het verhaal. Want bij het jaartal 2240 gaat men uit van een Schepping in 3760 voor Chr. Daarop is ook de joodse jaartelling gebaseerd. Vandaar dat we momenteel leven in het joodse jaar 5783. De berekening hiervan is gebaseerd op de Hebreeuwse Bijbel: de Tenach (het Oude Testament) en is al terug te vinden in een geschrift uit de tweede eeuw, getiteld Seder Olam, van de hand van José ben Halafta (140-160 AD). De chronologie in dit geschrift wordt in het rabbijnse jodendom van vandaag de dag nog steeds als (de) waarheid beschouwd, ondanks het feit dat het een aantal grote en aantoonbare fouten bevat. Het grootste probleem is dat men de verwoesting van Jeruzalem door Nebukadnezar in het jaar 422 voor Chr. dateert, in plaats van 586 voor Chr. Dat is 164 jaar te laat. Wat dat betreft deed Luther het een stuk beter. Hij kwam uit op plusminus 3960 voor Chr.
Wie gelooft dat het nog 217 jaar zal duren, zit in gevaarlijk vaarwater. Want als de laatste jaarweek in werkelijkheid veel eerder aanbreekt, dan bestaat het grote gevaar dat de Antichrist niet als zodanig zal worden herkend. En dat zijn misleidende propaganda niet wordt doorzien.
Zoals de Heer zelf al tegen de Joden zei:
“Ik ben gekomen in de Naam van mijn Vader, maar u neemt Mij niet aan. Als een ander komt, in zijn eigen naam, die zult u aannemen” (Johannes 5:43)
Wie is die ander, bij uitstek? De Antichrist, zo lezen we in Daniël 7:
En de tien hoorns duiden aan dat uit dat koninkrijk tien koningen zullen opstaan, en na hen zal een ander opstaan. Die zal verschillen van die er eerder geweest waren. Drie koningen zal hij vernederen. Woorden tegen de Allerhoogste zal hij spreken, de heiligen van de Allerhoogste zal hij te gronde richten. Hij zal er op uit zijn bepaalde tijden en de wet te veranderen., en zij zullen in zijn hand gegeven worden voor een tijd, tijden, en een halve tijd (Daniël 7:24, 25).
Conclusie: Het idee dat we nog 217 jaar hebben te gaan klopt niet. Er zijn goede redenen om aan te nemen dat de Heer nog terug zal komen in onze eigen (21e) eeuw. Voor de argumenten hiervoor, zie mijn boek “Eindtijd in zicht”, met name de hoofdstukken 1 en 11.
By the way: Dit neemt niet weg dat Israel Today een prima blad & website is om op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen rondom Israël in het licht van de eindtijd.
Reactie plaatsen
Reacties