Tattoo

Wanneer de Antichrist straks aan de macht komt, zal het verplicht worden om het “merkteken van het Beest” te accepteren. Dit kan de naam van de Antichrist zijn of “het getal van zijn naam” en moet op voorhoofd of hand wordt aangebracht. Als je dit weigert wordt je uitgesloten van het economische verkeer. Je nutsvoorzieningen worden afgesloten en de supermarkt zal voor jou een no-go area worden. Dit alles maakt deel uit van de “grote verdrukking” die dan zal losbarsten volgens Openbaring 13. Christenen die trouw willen blijven aan Jezus zullen het in die tijd ongekend zwaar krijgen.

Zichtbaar

Het Griekse woord dat in Openbaring 13 voor merkteken wordt gebruikt is charagma. Dat betekent merkteken, afdruk of stempel. Dus een uiterlijk teken, waardoor iedereen kan zien dat de drager loyaal is aan de Antichrist. Er wordt veel gespeculeerd hoe dit satanische merkteken in onze tijd vorm zal krijgen. Vaak wordt gedacht aan een geïmplanteerde chip die de identiteit van de drager bevat. Maar het probleem is dat zo’n chip geen uiterlijk zichtbaar teken is.  

Waar moeten we dan aan denken? De meest voor de hand liggende mogelijkheid is een tatoeage. In de Romeinse tijd waren tatoeages een bekend verschijnsel. In die tijd hadden tatoeages een andere betekenis en functie dan in veel andere culturen. Bij de Grieken werd het tatoeëren van het lichaam oorspronkelijk overgenomen van de Perzen, die tatoeages gebruikten om slaven en criminelen te markeren. Dit maakte het gemakkelijker om hen te identificeren als ze probeerden te ontsnappen. Voor de Grieken hadden tatoeages dus vooral een negatieve betekenis, geassocieerd met straf en controle.

Ook op de hand

De Romeinen namen deze praktijk over van de Grieken en breidden het gebruik van tatoeages verder uit. In de Romeinse samenleving werden tatoeages vaak gebruikt als een vorm van straf en stigmatisering. Criminelen, slaven en soms zelfs soldaten werden getatoeëerd om hen te markeren. Een bekende toepassing was het tatoeëren van legionairs, vooral in de late Romeinse tijd, om deserteurs te identificeren. De tatoeages werden vaak op de hand aangebracht en bevatten meestal symbolen die verwezen naar de eenheid waartoe de soldaat behoorde.

Naast de functionele toepassingen werden tatoeages in Rome vaak gezien als een teken van vernedering, vooral wanneer ze werden aangebracht op slaven en misdadigers. Toch bleef tatoeëren in deze periode een belangrijk instrument voor controle en straf binnen de samenleving.

Eigendom

Met andere woorden, in de tijd van het Nieuwe Testament werd de tatoeage vooral gebruikt als een teken dat de drager het eigendom was van zijn meester. Zo moeten de oorspronkelijke lezers van Openbaring het ook hebben geïnterpreteerd. Iemand die de tatoeage van de Antichrist op zijn hand of voorhoofd laat zetten, drukt daarmee uit dat hij zich aan hem onderwerpt en voor altijd zijn bezit en eigendom zal  blijven. De Bijbel is heel duidelijk over de consequentie. Het is buiten twijfel dat zo’n persoon verloren gaat.

Cultuurverandering

In het christendom en het jodendom zijn tatoeages van oudsher verboden, want in Leviticus 19:27 en 28 staat:

Wanneer je een dode te betreuren hebt, scheer dan het haar aan je slapen niet weg en knip geen stukken uit je baard, kerf geen tekens in je lichaam en breng geen tatoeages aan. Ik ben de Heer.

Vandaar dat dit gebruik in de westerse wereld nauwelijks voorkwam en tatoeages over het algemeen niet werden gewaardeerd. Vanaf de jaren 70 is daar verandering in gekomen. De tattoo business heeft sindsdien een enorme vlucht genomen. Tattooshops vind je overal en vandaag de dag hebben massa’s mensen één of meer tatoeages laten zetten. Alleen al in Amsterdam zijn meer dan 400 shops gevestigd. Landelijk zijn het er duizenden. De tattoo is vandaag volledig geaccepteerd en inmiddels een onlosmakelijk onderdeel van onze cultuur. Deze omslag heeft zich voltrokken in enkele tientallen jaren.

Het gevolg is dat het zetten van een tatoeage voor de toekomstige wereldleider veel gemakkelijker zal worden geaccepteerd dan in vroegere tijden het geval zou zijn geweest. Bovendien is er tegenwoordig meer dan genoeg capaciteit om in korte tijd grote aantallen tatoeages te plaatsen.

Teken van de tijd

Dat is heel opmerkelijk! De snelle en massale opkomst van de tattoo kan, op deze wijze bekeken, opgevat worden als een teken van de tijd.

Maar, zal iemand opmerken, wij doen al onze aankopen en betalingen toch digitaal? Daar heeft het al of niet hebben van een uiterlijk teken toch geen invloed op? En dus gaan we meteen maar speculeren over onderhuidse chips met persoonsidentificatie, over digitaal geld, enzovoort. Maar het is niet zo ingewikkeld. Als je eenmaal het merkteken hebt laten zetten, moet je dat laten registreren. De internationale database die de registraties bevat kan vervolgens op eenvoudige wijze dienen om jouw rekeningen wel of niet te blokkeren. Zo simpel is het. Daarvoor hoef je niet gechipt te worden.

Dat neemt niet weg dat er momenteel plannen worden bedacht om alle mensen een unieke digitale identificatie te geven. Als dat systeem inderdaad wordt ingevoerd, kan het in principe door de Antichrist worden misbruikt om dissidenten op te sporen zoals de christenen die het teken weigeren. Sowieso biedt de moderne technologie met internet, mobiele telefoon en GPS heel veel potentie om “Big Brother is watching you” werkelijkheid te maken.

Maar het teken van het Beest is naar mijn overtuiging toch gewoon een tattoo. Te halen op de hoek van de straat.

Openbaring 14:9-12 waarschuwt daarvoor in niet mis te verstane bewoordingen:

Zij werden gevolgd door een derde engel, die met luide stem riep: ‘Als iemand het beest en zijn beeld aanbidt en het merkteken op zijn voorhoofd of zijn hand krijgt, zal hij de wijn van Gods woede moeten drinken, die onverdund in de beker van zijn toorn is geschonken. Hij zal in vuur en zwavel worden gepijnigd, onder de ogen van de heilige engelen en van het lam. De rook van die pijniging zal opstijgen tot in eeuwigheid. Wie het beest en zijn beeld aanbidden, of wie het merkteken van zijn naam draagt, ze krijgen geen rust, overdag niet en ’s nachts niet.’ Hier komt het aan op de standvastigheid van de heiligen, die zich houden aan Gods geboden en trouw blijven aan Jezus.